UCHWAŁA
z dnia 17 kwietnia 2013 r.
w 70. rocznicę wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim
Powstanie w Getcie Warszawskim wybuchło w
wigilię żydowskiego święta Paschy, w dniu 19 kwietnia 1943 roku.
Ostatnie walki ustały w połowie maja. Powstanie było heroiczną próbą
zbrojnego przeciwstawienia się planom ostatecznej likwidacji Getta
realizowanym przez Niemców na rozkaz Heinricha Himmlera, zakładającym
deportację Żydów do obozów zagłady i ich uśmiercenie. Był to pierwszy
miejski bunt zbrojny w okupowanej przez Niemców Europie.
Żydowska
Organizacja Bojowa dowodzona przez Mordechaja Anielewicza i Żydowski
Związek Wojskowy pod wodzą Pawła Frenkiela podjęły akcję przeciwko
hitlerowskim oddziałom Juergena Stroopa wkraczającym do Getta
Warszawskiego. W obronie ludzkiej godności żydowscy powstańcy chwycili
za broń. Walka była wyrazem protestu przeciwko obojętności świata na
Zagładę, a także wyrazem heroicznego buntu. Polskie Państwo Podziemne
wspierało powstańców, dostarczając im broń, amunicję i żywność,
jednocześnie przekazując światu informację o męstwie i heroicznej walce.
W dniu 16 maja Niemcy wysadzili w powietrze Wielką Synagogę na
Tłomackiem. Był to symboliczny koniec Powstania w Getcie Warszawskim.
Całe Getto zostało spalone, a ruiny wysadzone w powietrze.
Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej w 70. rocznicę wybuchu Powstania w Getcie
Warszawskim składa hołd ofiarom i bohaterom Powstania, którzy swym
męstwem i ofiarnością zasłużyli na podziw, szacunek i pamięć następnych
pokoleń.
UCHWAŁA
z dnia 17 kwietnia 2013 r.
w 70. rocznicę Powstania w Getcie Warszawskim
19
kwietnia 1943 roku wybuchło Powstanie w Getcie Warszawskim. Było ono
odpowiedzią na zarządzoną przez Niemców akcję ostatecznej likwidacji
resztek dzielnicy żydowskiej w stolicy okupowanej Polski.
Do
bohaterskiej walki przeciw regularnym niemieckim oddziałom wojskowym i
policyjnym, wspieranym przez kolaboranckie formacje ukraińskie i
łotewskie, stanęli słabo uzbrojeni bojownicy zorganizowani głównie w
Żydowskiej Organizacji Bojowej dowodzonej przez Mordechaja Anielewicza i
Marka Edelmana oraz Żydowskim Związku Wojskowym dowodzonym przez Pawła
Frenkla i Leona Rodala. Nierówny bój trwał kilka tygodni. Zakończył się
krwawą pacyfikacją oraz ostateczną likwidacją getta. Zginęli bądź
zostali wywiezieni do obozów zagłady wszyscy jego mieszkańcy. Symbolem
zagłady getta w Warszawie było wysadzenie przez Niemców 16 maja 1943
roku Wielkiej Synagogi przy ul. Tłomackie.
W
70. rocznicę wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim Senat
Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd Żydom, polskim obywatelom, którzy w
obliczu zagłady przeciwstawili się złu. Ich heroiczny opór był
świadectwem wielkiego hartu ducha i zasługuje na wieczną pamięć. Na
szacunek i pamięć zasłużyli także ci, którzy na różne sposoby starali
się pomagać walczącym powstańcom. Godzi się również przypomnieć, iż w
proteście przeciwko obojętności świata wobec powstania i w geście
solidarności z ginącymi powstańcami 12 maja 1943 roku popełnił
samobójstwo polityk Bundu Szmul Zygielbojm, członek Rady Narodowej RP w
Londynie.
Powstanie w Getcie
Warszawskim, a także zbrojny opór wobec likwidacji gett w Białymstoku,
Częstochowie, Sosnowcu i Będzinie oraz zbrojne wystąpienia w obozach
śmierci w Treblince i w Sobiborze stanowią ważną część historii Polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz