UCHWAŁA
z dnia 19 kwietnia 2013 r.
w sprawie upamiętnienia 140. rocznicy urodzin Wojciecha Korfantego
(M.P. z dnia 22 maja 2013 r.)
Sto
czterdzieści lat temu, 20 kwietnia 1873 r., w małej robotniczej osadzie
Sadzawka koło Siemianowic urodził się Wojciech Korfanty. Jego ojciec
Józef był górnikiem, jak większość mieszkańców śląskiej ziemi w tamtych
czasach.
Losy Wojciecha
Korfantego są przykładem odrodzenia narodowego synów śląskiej ziemi,
którzy w wynikli masowej edukacji spowodowanej przede wszystkim przez
rewolucję przemysłową odnaleźli swoje związki z narodem polskim.
Początkowo, czytając polskie książki, korzystał ze słownika
niemiecko-polskiego, ale już niedługo stał się rzecznikiem sprawy
polskiej w niemieckiej szkole, do której uczęszczał. W czasie studiów w
Berlinie i we Wrocławiu związał się z liczną tam Polonią wywodzącą się z
Wielkopolski. Ukształtowało to jego poglądy i doprowadziło do
działalności politycznej. W 1903 r. w czasie kampanii wyborczych do
Reichstagu i pruskiego Landtagu porywał za sobą tłumy ludzi płomiennymi
przemówieniami. Na forum tych parlamentów skutecznie bronił praw Górnego
Śląska i Ślązaków.
Wojciech
Korfanty był jednym ze współtwórców tworzącego się Państwa Polskiego.
Jego postać należy postawić obok Józefa Piłsudskiego, Romana Dmowskiego,
Ignacego Jana Paderewskiego czy Wincentego Witosa. Odegrał on bardzo
ważną rolę jako jeden z przywódców Powstania Wielkopolskiego. Jesienią
1918 r. był entuzjastycznie witany w Warszawie, a następnie istotnie
wpływał na kształt prac Sejmu Ustawodawczego.
Najważniejsze
dni jego chwały, przypadające na lata 1919-1922, były związane z jego
rodzinnym Górnym Śląskiem. Tutaj jako polski komisarz plebiscytowy, a
potem dyktator III powstania Korfanty odegrał decydującą rolę w
politycznym i militarnym rozstrzygnięciu tego zrywu. To dzięki jego
talentom i konsekwencji po plebiscycie i III Powstaniu Śląskim
osiągnięto sukces polityczny, który zaowocował przywróceniem części
Górnego Śląska Polsce.
W II
Rzeczypospolitej był niekwestionowanym przywódcą w Województwie Śląskim i
czołowym działaczem chrześcijańskiej demokracji. Przez wiele lat był
posłem na Sejm Śląski, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oraz senatorem
Rzeczypospolitej Polskiej. W drugiej połowie lat dwudziestych i w
pierwszej połowie lat trzydziestych w wyniku konfliktów politycznych
tamtych lat Korfanty jako jeden z czołowych przywódców opozycji musiał
udać się na emigrację. Był tam jednym ze współorganizatorów tzw. Frontu
Morges (1936), który skupiał działania opozycji w kraju i na emigracji,
doprowadzając do powstania Stronnictwa Pracy. Wojciech Korfanty zmarł 17
sierpnia 1939 r. na krótko przed wybuchem II wojny światowej.
Wojciech
Korfanty był politykiem i publicystą ukształtowanym w politycznej i
zbrojnej walce o prawa Ślązaków. Swoje wpływy wykorzystywał dla dobra
Górnego Śląska i jego mieszkańców.
W
PRL pomniejszano rolę Korfantego i dopiero w wolnej Polsce zajął on
należne mu miejsce. Wyrazem tego są nie tylko pomniki, ale przede
wszystkim zwycięstwo w plebiscycie na najwybitniejszego Ślązaka XX
wieku.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd Wojciechowi Korfantemu, wielkiemu Ślązakowi i Polakowi, w 140. rocznicę jego urodzin.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz