Mogą czy muszą (?) czyli spojrzenie na skocznię w Piongczangu.

Uważam, że mimo fatalnych warunków wietrznych miejsca Polaków nie są najgorsze. Nie są to miejsca ulubione ale być w na świecie w pierwszej piątce na świecie to chyba niezłe miejsce? Jeszcze trzydzieści lat temu byliśmy zadowoleni z każdego miejsca punktowanego. Z drugiej strony tak naprawdę pamięta się tylko tych, którzy wygrywają. Gdyby po pierwszej serii na prowadzeniu był Kamil Stoch to myślę, że drugiej serii by nie było. Prowadzenie Stefana Huli po pierwszej serii było fartem a na to Hofer nie mógł pozwolić aby pierwszy lepszy wygrał zawody olimpijskie. I nie chcę aby to zabrzmiało obraźliwie. Stefan jest w życiowej formie i z drugiej strony żałuję, że nie zarobił "emerytury olimpijskiej". Są na to jeszcze dwie szanse i mam nadzieję, że którąś z nich jeszcze wykorzysta. Wracając do konkursu sobotniego w skokach. Bardzo dziwne, że konkurs ten zakończył się dopiero w niedzielę (miejscowego czasu). W porze kiedy każdy zawodnik po aklimatyzacji powinien spać a nie rozgrywać zawody. Dziwię się, że żadna z federacji nie złożyła w tej sprawie protestu.
Wracając jednak do tytułu tego postu powinniśmy zrozumieć, że chłopaki mogą coś osiągnąć ale nie muszą. Widać, że nie radzą sobie z presją więc nie powinniśmy pompować balonika. Skupmy się w międzyczasie na działaczach, co robią by promować Polskę i by budować przyszłość sportów zimowych w Polsce. Taka okazja aby im podokuczać i zrobić remanent w kilku dyscyplinach jest raz na cztery lata.
Jak będą sukcesy sportowe to cieszmy się z tego. Jeśli ich nie będzie trzeba pocieszyć w inny sposób.
Poziom sportów zimowych w Polsce oceniam w skali 0-10 tylko na 3. Skoczkowie mocno zamazują ten obraz. W skokach wystawiamy reprezentantów w trzech turniejach, nie mamy swojej reprezentantki w turnieju kobiet.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że grad medali można zdobyć w łyżwiarstwie szybkim (14 konkurencji), biegach narciarskich (12), biathlonie (11), narciarstwie alpejskim (11) i narciarstwie dowolnym (10).